ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ 2009

ΘΥΜΗΣΟΥ ΔΑΣΚΑΛΕ

Θυμήσου δάσκαλε,θυμήσου γιατί έγινες δάσκαλος.

Γιατί στα δεκαοχτώ σου διάλεξες αυτόν το δρόμο.

Θυμήσου,δάσκαλε, όλα όσα ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. όλα όσα η ζωή , η ρουτίνα, η μιζέρια συνωμοτούν να ξεχάσεις.

Θυμήσου, δάσκαλε.... Θυμήσου το χαμόγελο. Κανένα παιδί δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα χαμόγελο. Μην μπαίνεις στην τάξη με την μουράκλα. Ναι, έχεις κι εσύ προβλήματα. Ο άνθρωπός σου, ο σπιτονοικοκύρης σου, η πεθερά σου. Έχεις δικιο. ΄Ομως το δίκιο σου μην το ξεσπάς στο παιδί. Δεν φταίει. Δεν πρέπει να το χρεωθεί.

Θυμήσου το μπράβο. Πες το με την καρδιά σου. Ένα "μπράβο" μπορεί να είναι αποδοτικότερο από όλα τα "διδακτέα" μαζί. ΄Αλλο κάνω "παρατήρηση" κι άλλο "ξεφτιλίζω". Ποτέ μην ειρωνεύεσαι, μη σαρκάζεις, μη γελοιοποιείς εκ του ασφαλούς κάποιον που δεν μπορεί να σου απαντήσει.... Πάνω από τα μαθήματα, πάνω από οτιδήποτε, το σημαντικότερο για ένα παιδί είναι η αξιοπρέπεια του μπροστά στους συμμαθητές του.

Έχεις στα χέρια σου ένα κάκιστο βιβλίο. Καλείσαι να το διδάξεις. Ξέχνα το. Όσο μπορείς. Ξέχνα το και θυμήσου την ουσία. Η ουσία περνάει στα παιδιά. Η ουσία καταγράφεται. Ποτέ η σελίδα 121 του κεφαλαίου 9.

Άνθρωπος είσαι, κάποιους μαθητές σου τους γουστάρεις περισσότερο από κάποιους άλλους. Μην το δείχνεις. Το ξέρω δεν προφταίνεις, το ξέρω είσαι κουρασμένος, έχεις να διορθώσεις πενήντα ανορθόγραφες εκθέσεις , αλλά ψάξτο καλύτερα. Μπορεί το σπαστικό με τα γυαλάκια, στο πίσω θρανίο, που μοιάζει να αδιαφορεί, να είναι απλά πιο ντροπαλό. Πιο ανασφαλές............................................................................................................................................

Τα παιδιά δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις. Έχουν και δικαιώματα. Άσχετο αν εμείς οι μεγάλοι, επειδή δεν μας συμφέρει,φροντίζουμε επιμελώς να τους αποκρύπτουμε το γεγονός.

Και τελικά φίλε δάσκαλε:

Τα παιδιά ΘΕΛΟΥΝ να σε γνωρίσουν. Τα παιδιά ΘΕΛΟΥΝ να σε αγαπήσουν.

Μπορείς να τα βοηθήσεις, να σταθείς δίπλα τους.Μπορείς να δώσεις σχήμα στο παρόν, το μέλλον τους, στη ζωή τους ολόκληρη. Φτάνει να τους δώσεις μια ευκαιρία.Να τους απλώσεις το χέρι.

Φτάνει να θυμηθείς γιατί έγινες δάσκαλος, δάσκαλε!!!!

Το άρθρο είναι της Έλενας Ακρίτα από τα Νέα πριν από δύο ή τρία χρόνια.

΄Αντιγραφή απο marian (Σαν βγεις στον πηγαιμό…)